दृष्टीकोण

संगणकासाठी लागणारे साहित्त्य, उपकरणे निर्मिती करणारा एक तरुण उद्ध्योजक. व्यवसायातील मंदी मुळे त्रस्त झालेला. कर्जाचा डोंगर, कच्चा माल पुरविणाऱ्या पुरवठाधारकांचा पैश्याकरिता सततचा तगादा. ह्या सर्व दुष्टचक्रातून कसा मार्ग काढावा त्याल काहीच कळत नव्हते. एक दिवशी असाच तो आतिशय उदास होवून डोक्यावर हात ठेवून बगीच्यात बसलेला होता, ह्या सर्व विपरीत आर्थिक परिस्थितून बाहेर कसे निघता येईल ह्याचाच विचार करीत होता. अचानक एक म्हातारी व्यक्ती त्यचे समोर उभी ठाकली. " तुला कोणती तरी फार मोठी चिंता किंवा समस्या भेडसावीत असावी असे मला वाटते, तो व्यकी म्हणली"

कोणापाशी तरी आपली समस्या कथन करावी, आपले दुखः हलके करावे ह्या भावनेतून त्याने आपल्या व्यवसायाबाबत सर्व काही त्या म्हातारया व्यक्तीला सांगितले. सर्व ऐकून ती म्हातारी व्यक्ती म्हणली, " मला तुझी समस्या कळलेली आहे, आणी मला वाटत मी तुला निश्चितच काही तरी मदत करू शकेन" . त्या म्हातारया व्यक्तीने त्या उद्धयोजकाचे नाव विचारले, खिशातून चेकबुक काढून त्याचे नावे एक चेक लिहून सही करून त्याचे हातात दिला आणी म्हणला, " हे पैसे असू दे, एक वर्षानंतर ह्याच दिवशी, ह्याच जागी आणी ह्याच वेळी तू मला भेट आणी मी दिलेले पैसे मला परत कर" . आणी तो जसा आला तसाच एक क्षणात पुढे काहीही ना बोलता निघून गेला आणी गायब झाला. उद्ध्योजाकाने कुतूहलापोटी तो चेक पहिला, त्याचे नावाने ५ लाख डॉलर चा तो चेक होता, सही च्या काही टायीप केलेले नाव होते, " डॉ. जॉन डी रॉकफेलर" , जगातील प्रसिद्ध अशी एक श्रीमंत व्यक्ती. ह्या पैशाने माझ्या सर्व आर्थिक विवंचना दूर होतील आणी माझा व्यवसाय पुन्हा नव्या जोमाने मला सुरु करता येईल, ह्याची जाणीव होवून तो आतिशय उत्साहित झाला. व्यवसायातील समस्या दूर करून अभिनव संकल्पना राबवून आपला व्यवसाय नजीकच्या कालावधीत आर्थिक दृष्ट्या कसा संपन्न करता येईल ह्याचे एक स्पष्ठ चित्र त्याच्या डोळ्यासमोर उभे राहिले. अगदी खूपच गरज भासली तरच हा चेक वटवून त्या पैश्याचा मी उपयोग करेन ही खुणगाठ मनाशी बांधून त्याने तो चेक एका पेटीत ठेवून दिला. गरज भासली तर आपल्याजवळ पैसा उपलब्ध असेल ह्या उत्साहाने, व्यवसायातील बारीक सारीक बाबींचे अतिशय सूक्ष्म अवलोकन करून, एक निश्चत आराखडा तयार करून नव्याने व्यवसायाला सुरवात केली. ज्या व्यवसायाच्या बाबीत तोटा होत आहे त्या बंद करून ज्या बाबीत आपणास नफा होऊ शकेल त्याच बाबी करण्याचा एक सकारात्मक दृष्ट्कोन ठेवून, नव्या उत्साहाने व्यवसाय सुरु केला. छोट्या छोट्या बाबीतून थोडासा फायदा, ह्या फायद्याचे योग्य कार्य नियोजन, असे करत करत सहा महिन्यातच त्याचे नुकसान भरून निघाले. पुढे अधिक उमेदीने व्यवसाय करून, एका वर्षात त्याच्या व्यवसायात भरभराट होवून त्याला भरपूर पैसा मिळाला.

वर्षाचे शेवटी, पेटीतील तसाच ठेवून दिलेला चेक बाहेर काढून, ठरलेल्या दिवशी, ठरलेल्या वेळी, त्याच बगीच्यात तो चेक परत करण्या साठी त्या म्हातारया व्यक्तीला भेटण्याकरिता तो गेला. ठरलेल्या वेळी ती म्हातारी व्यक्ती देखील उपस्थित झाली. संपूर्ण वर्षातील आपली यशोगाथा सांगून, त्या व्यक्तीचा चेक वापस करून त्याचे आभार व्यक्त करण्यासाठी तो बोलण्यास सुरवात करणार तेवढ्यातच एक नर्स धावत आली. त्या म्हातारया व्यक्तीचा हात धरून म्हणली, " परमेश्वरा, तुझे आभार मानते, हे म्हातारे आजोबा आज लवकरच सापडले, खूप शोधावे नाही लागले", आणी ती नर्स त्या व्यावसायिकाला म्हणली, " मी आपली क्षमा मागते, ह्या आजोबांनी आपणाला त्रास तर नाही ना दिला?, हे आजोबा जवळच एका वृद्धाश्रमात राहतात, असेच मधून मधून कोणालाही न सांगता निघून जातात, बागेत लोकांना भेटतात आणी मी डॉ. जॉन डी रॉकफेलर आहे असे सांगत असतात" . आणी आजोबांचा हात धरून ती नर्स निघून गेली.

त्या व्यावसायिकाला तर आश्चर्याचा धक्काच बसला, संपूर्ण मन आणी शरीर बधीर झाल्यासारखे वाटले त्याला. आवश्यकता भासल्यास आपणाजवळ ५ लाख डॉलर आहेत ह्या एकाच धीरामुळे, नव-नवीन कार्य योजना आखून, त्यांची अंमलबजावणी करून आपण तोट्यात असणारा उद्योग फायदेशीर करू शकलो, त्याचे त्यालाच आश्चर्य वाटले. आणी अचानक त्याला जाणीव झाली, हा पैसा किंवा पैसा जवळ असल्याची केवळ भावना, तो आपण न वापरता, स्वकर्तुत्वावर, सकारात्मक दृष्टीकोन ठेवून केलेलीकार्य योजना आणी त्याची योग्य अंमलबजावणी हेच आपल्या यशाचे गमक होते. आणी सहजच मनात एक विचार देखील आला, " जर त्या दिवशी आपण तो चेक आपल्या खात्यात जमा केला असता आणी ते पैसे आपल्या खात्यात जमा न झाल्याचे दुसऱ्या दिवशी आपणास कळले असते तर?"